Opłata za korzystanie z rzeczy wchodzącej w skład spadku

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dn. 10 lipca 2019 r. o sygn. V CSK 228/18 rozstrzygnął wątpliwości dotyczącego tego, czy dla zasądzenia na rzecz spadkobierców wynagrodzenia za korzystanie przez zapisobiercę z przedmiotu należącego do spadku konieczne jest zgłoszenie takiego żądania osobno przez każdego ze współspadkobierców, oraz za jaki okres takie roszczenie przysługuje.
Sąd Najwyższy wskazał, iż roszczenie o wynagrodzenie za korzystanie przez zapisobiercę z rzeczy, która została mu  przekazana w testamencie w drodze zapisu zwykłego przysługuje spadkobiercom za okres od śmierci spadkodawcy do dnia wystąpienia przez zapisobiercę o wykonanie zapisu .
Uznał również, że każdy zainteresowany spadkobierca powinien dokładnie sformułować swoje żądanie. Dla uwzględnienia roszczenia spadkobiercy niewystarczające jest – zdaniem Sądu Najwyższego - przyłączenie się do stanowiska innych osób, które takie żądania wyraźnie wyartykułowały.
Wcześniej, odpowiadając na pytanie prawne, które wystąpiło w tej sprawie, Sąd Najwyższy w uchwale z dn. 27 sierpnia 2015 r. o sygn. III CZP 46/15, potwierdził, że spadkobiercy mają prawo do wynagrodzenia za korzystanie przez zapisobiercę
z rzeczy oznaczonej co do tożsamości, nawet jeśli została ona zapisobiercy zapisana
w testamencie.

AG