Dane osobowe w dokumentacji medycznej

Zgodnie z RODO pacjenci mają możliwość otrzymania kopii danych osobowych, które są przetwarzane przez placówki medyczne. Jest to uprawnienie mające charakter gwarancyjny i kontrolny, dzięki któremu można sprawdzić zgodność przetwarzanych danych osobowych z prawem. Jaka zatem jest różnica między przywilejem uregulowanym w unijnym rozporządzeniu a prawem dostępu do dokumentacji medycznej?
Prawo dostępu do dokumentacji jest podstawowym prawem zawartym w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Pacjent bądź osoby przez niego upoważnione mają wgląd do informacji o stanie zdrowia. Podmiot udostępniający dokumentację nie może ingerować w jej treść, a udostępnienie odbywa się bez zbędnej zwłoki np. poprzez sporządzenie odpisu, wyciągu bądź wydruku. Za udostępnienie może zostać pobrana opłata.
Udostępnienie kopii przetwarzanych danych nie oznacza udostępnienia całej dokumentacji medycznej. Podmiot leczniczy, będący jednocześnie administratorem danych osobowych, może jedynie wskazać przetwarzane dane z pominięciem innych informacji. Oznacza to, że pacjent nie może żądać wydania kopii nośnika danych. Jednakże, niekiedy udostępnienie kopii danych nierozerwalnie związane jest z nośnikiem np. wynik badania RTG, a administrator musi udostępnić całą kopię zdjęcia rentgenowskiego.
Zgodnie z art. 12 ust. 3 RODO administrator najpóźniej w ciągu miesiąca udziela informacji osobie o podjętych działaniach w celu realizacji jej prawa. Pierwsza kopia danych jest wydawana bezpłatnie, natomiast za kolejne mogą być pobierane opłaty w rozsądnej wysokości.
Zespół ds. Sektora Zdrowia, Zatrudnienia i Szkolnictwa Urzędu Ochrony Danych Osobowych jednoznacznie stwierdził, że to podmiot leczniczy podejmuje decyzję, czy udostępni kopię dokumentacji medycznej, czy kopię danych zawartych w dokumentacji medycznej. Z uwagi na łatwiejszą formę sporządzenia kopii samej dokumentacji należy spodziewać się, że placówki będą wybierały właśnie ją częściej.
DJ