Split payment

Limit 15.000,- PN, będący jedną z przesłanek stosowania mechanizmu podzielonej płatności, dotyczy wartości należności wykazanej na pojedynczej fakturze, bez względu na to czy łączna wartość zamówienia wynikająca z umowy przekracza ww. kwotę. Tak wynika z interpretacji indywidualnej dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (0111-KDIB3-1.4012.906.2020.1.IK).

Spółka będąca czynnym podatnikiem VAT prowadzi działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, określającym towary i usługi objęte obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności przy spełnieniu dodatkowych warunków. Przed rozpoczęciem dostaw towarów spółka podpisuje umowy, które szczegółowo określają rodzaj towarów, ich ilość oraz wartość całego zamówienia, które zwykle opiewa na kwoty znacznie przekraczające 15.000,- PLN. Ponadto, umowy te zawierają postanowienie, że dostawy towarów będą realizowane partiami zgodnie ze wspólnie ustalonym harmonogramem oraz że każda dostarczona partia towarów będzie dokumentowana osobną fakturą. W konsekwencji, będzie dochodzić zarówno do takich sytuacji, gdzie wartość dostarczonej partii będzie przekraczać kwotę 15.000,- PLN, jak i do takich gdzie ta wartość będzie niższa. Konsekwentnie, spółka będzie wystawiać faktury zarówno na kwoty poniżej, jak i powyżej 15.000,- PLN, przy czym suma wszystkich faktur wystawionych na podstawie danej umowy będzie z pewnością przekraczać kwotę 15.000,- PLN brutto. W spółce pojawiła się wątpliwość, w jaki sposób interpretować limit kwotowy określony w art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT. Istota problemu sprowadzała się do tego, że przepis ustawy o VAT odwołuje się do art. 19 pkt 2 ustawy – Prawo przedsiębiorców, a ten z kolei mówi o jednorazowej wartości transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekraczającej 15.000,- PLN.

Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, szukając odpowiedzi na pytanie czy faktury na kwotę nieprzekraczającą 15.000,- PLN brutto podlegają obowiązkowemu oznaczeniu adnotacją o mechanizmie podzielonej płatności, jeśli wartość całej transakcji wynikająca z umowy przekracza kwotę 15.000,- PLN.  Spółka stanęła na stanowisku, że skoro art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT odnosi się do wartości wystawionych faktur, a nie do transakcji, to celem ustawodawcy było wprowadzenie obowiązku oznaczania adnotacją „mechanizm podzielonej płatności" wyłącznie tych faktur, których wartość brutto przekracza 15.000,- PLN, bez względu na to czy faktury te dokumentują pojedynczą transakcję, czy są fragmentem większego zamówienia, tudzież umowy.

Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem spółki. Potwierdził, że faktury wystawiane na kwotę nieprzekraczającą 15.000,- PLN nie podlegają obowiązkowemu mechanizmowi podzielonej płatności, nawet gdy są następstwem umów lub zamówień opiewających na kwoty przekraczające ten limit.

Artykuł 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT, będący przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, został znowelizowany i w nowym brzmieniu ma zastosowanie od 1.01.br. Ustawodawca, redagując nową treść przepisu, zrezygnował z dotychczasowego odwołania do ustawy – Prawo przedsiębiorców, zastępując je bezpośrednim określeniem limitu kwotowego w ustawie o VAT. Konsekwentnie, w obecnym brzmieniu regulacja art. 106e ust. 1 pkt 18a stanowi, że oznaczenie obowiązkowym mechanizmem podzielonej płatności ma zastosowanie do faktur, w których kwota należności ogółem przekracza 15.000,- PLN. Komentowana interpretacja indywidualna, choć odnosi się do wcześniejszego brzmienia art. 106e ust. 1 pkt 18a i z uwagi na nowelizację przepisu potencjalnie traci moc ochronną, to zdaje się potwierdzać pierwotną intencję ustawodawcy w zakresie stosowania limitu 15.000,- PLN. Interpretacja ta jest o tyle istotna, że obowiązująca do końca 2020 r. treść przywołanego przepisu odwoływała się do ustawy – Prawo przedsiębiorców, co w praktyce sprawiało nie lada kłopot. Podatnicy obawiali się, że odwołanie to ma na celu sprowadzenie kwoty limitu do całościowej sumy sprzedaży, potencjalnie składającej się na jedną transakcję. Szczególne wątpliwości dotyczyły również samej wartości transakcji, tj. tego, w jaki sposób ustalić, kiedy nastąpi przekroczenie limitu 15.000,- PLN oraz do czego ten limit odnosić: indywidualnie do pojedynczej faktury, do wartości umowy, zamówienia czy może do płatności. Komentowana interpretacja indywidualna oraz nowe brzmienie art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy o VAT zdają się ucinać tę dyskusję nad „wartością transakcji”.

Dyrektor KIS jednoznacznie i wprost potwierdził, że przepis odnosił się do należności wynikającej z faktury. Konsekwentnie, ewentualna wartość wynikająca z innych dokumentów, takich jak umowa czy zamówienie, nie powinna być przedmiotem rozważań w kontekście obowiązkowego mechanizmu podzielonej płatności. Podejście zaprezentowane przez dyrektora KIS ma swoje przedłużenie w postaci nowelizacji przepisów ustawy o VAT, a tym samym zapewnia spójną linię interpretacyjną pomiędzy poprzednim i znowelizowanym brzmieniem ustawy o VAT, co jest zdecydowanie korzystne dla podatników. Warto jednak na koniec podkreślić, że ta korzystna zmiana treści ustawy nie powinna być wykorzystywana do sztucznego dzielenia wartości faktur bezpośrednio nacelowanego na unikanie obowiązkowej podzielonej płatności. W przypadku takiego procederu nie można wykluczyć ryzyka zakwestionowania przez organy podatkowe stosowanej polityki co do wystawiania faktur.

H.Sz.